آیا هر فعلی غایتمند است؟ و لذا
آیا هر فاعلی مغرض است؟
1)تعریف موجود کامل و فقیر
-موجود کامل: آنست که از سه جهت به غیر وابسته نباشد
1-ذات
2-صفات حقیقی ذات: حیات
3-کمالات نسبی مربوط به ذات(علم «به» و قدرت «بر» و آزاد «از»)
اما صفات نسبی محض اهمیتی ندارد زیرا کمالی محسوب نمی شود مثل قریب وبعید، داخل و خارج، معیت، قبلیت، بعدیت، فوقیت و تحتیت، یمینیت و یسارییت، پیش و پس
2)هر فاعل مغرضی ناقص است
اگر فعل را برای کسب حسن و اولویتی انجام دهد بدون آن ناقص است و ناقص نمی شود که واجب باشد. واجب غرض و غایتی ندارد بلکه او خود غرض و غایت تمامی جهان است این خیلی زشت و غیر منطقی است که متکلمان عدلیه چنین می اندیشند
3)واجب ناقص نیست پس مغرض نیست
4)عالی به سافل نظر نمی کند( وبرای سافل فعلی انجام نمی دهد)
متکلمان عدلیه گفته اند خدا غرضی به نفع خود ندارد اما برای سود خلق غرض دارد ابن سینا می گوید دانی نمی تواند هدف عالی شود و این نوعی سوداگری و استکمال از طریق خلق است(اگر دو واجب باشند یکی مفید برای غیر و دیگری نباشد اولی کامل تر از دومی است و سرزنش نمی شود)
5)کامل حرکت ارادی ندارد لذا غرض و غایت هم نخواهد داشت که از عوارض استکمال است
